May 29, 2013

Papism in the Orthodox Church

Michael Alexandrovich Novoselov
(future Hieromartyr and Catacomb Bishop Mark, +1937)


In May of the present year [1913], the Holy Synod published an epistle dedicated to the analysis of the teaching concerning the Name of God. This epistle must be subject to a serious and substantial discussion by Orthodox people to whose consciousness matters of faith are close. Such analyses are already appearing in print. Without touching the above-mentioned teaching, we would like to answer one question, entirely unrelated to the above-mentioned teaching, but which is being posed to us from all sides: “Do we accept the unconditional authority of the synodal epistle [i.e. the decision of May 1913 against the Athonite fathers]? Do we see in it “the voice of the Church”, which is the “Pillar and Foundation of Truth” - as the Synod demands from us? We answer decisively - no, no and no. We were shocked to read it and we reject the conclusive thought of the synodal epistle, which says: “now that the leadership of the Churches of Constantinople and Russia have expressed their position, their (that is, of Schema-monk Hilarion, Hieromonk Anthony and others) further insistence on “Name-glorifying” will equal to the opposition to the truth.” This is an unlawful infringement of the inalienable rights of the ecclesiastical body, the guardians of the faith - the Orthodox faithful.
It seems that the Holy Synod has forgotten that “the infallibility rests only in the catholicity of the Church, united in mutual love” (A. S. Khomyakov). It [i.e. the Synod] does not want to remember what was declared in 1848 to the whole Orthodox and heterodox world by the Ecumenical Patriarch, in his answer to the Roman bishop: “With us, neither patriarchs, nor councils could ever introduce anything new, because the guardian of the faith is the very body of the Church, that is, the faithful.” The spiritual collegium [i.e. the Synod] not only did not wish to invite and hear out the voice of the faithful, but to the contrary, it tried to smother it with draconian methods far surpassing even those of the Roman high-priest [i.e. the Pope].

And now, we are paying the price of such hastiness.



Published in "Religious-Philosophical Library"
Moscow, 1913, p. 4.




May 20, 2013

Holy Fathers on the Name of God: SS. Callistus and Ignatius Xanthopoulos


The gift and the advent of the Holy Spirit is given to the faithful from God the Father through Jesus Christ and His Holy Name.


Directions to Hesychasts, 12, Philokakia, Vol. 4 (tr. Palmer et al)

May 15, 2013

The Name of God in the Lives of Saints: St. Gregory the Illuminator of Armenia


One luminary is the sovereign of the day, and it is like unto the unquenchable, unfailing, inextinguishable and uninterrupted light of Thine Only-begotten Son, which will be revealed to Thy righteous ones in the age to come, where there are no days, no nights, no months and no weeks, and hours, and no periods of time, no rotation of years and ages, but there is only the Lord and only His Name.


Life of St. Gregory the Illuminator of Armenia Agathangelos, History of the Aremnians, 91.

May 12, 2013

ΨΑΛΜΟΣ 19:1

Υπό
Μητροπολίτου Βοστώνης Εφραίμ

Όταν ο Σωτήρας μας απευθύνθηκε στους Αγίους Αποστόλους με τις λέξεις: «Λάβετε Πνεύμα Άγιο», δεν εννοούσε ότι θα λάμβαναν την Ουσία ή την Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος.
Γιατί;
Επειδή κανένα πλάσμα δεν μπορεί να λάβει ή να συμμετάσχει της Ουσίας του Θεού. Αν ήταν δυνατόν να λάβει ή να συμμετάσχει της Ουσίας του Θεού μας, θα ήτανε τότε ο ίδιος Θεός! Αλλά αυτό είναι φύσει αδύνατο για τον άνθρωπο, που είναι ένα δημιούργημα. Ο Θεός είναι αδημιούρητος, ενώ ο άνθρωπος είναι δημιούργημα. Ο Θεός είναι αιώνιος εκ φύσεως, ενώ ο άνθρωπος είναι θνητός. Ο Θεός είναι εκ φύσεως άγιος, ενώ ο άνθρωπος είναι προφανώς πεπτωκός και αμαρτωλός.
Όμως, με τη Χάρη του Θεού, τα πάντα είναι δυνατά.
Με την Χάρη του Θεού, ο άνθρωπος μπορεί να γίνει αιώνιος. Με την Χάρη ο άνθρωπος, ένα πεπτωκό πλάσμα, μπορεί να γίνει άγιος. Με την Χάρη του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να αποθεωθούν.
Ο Μωϋσής ο Αιθίοπας, ο κλέφτης και δολοφόνος, θα μπορούσε και με τη Χάρη του Θεού, έγινε ο πράος Άγιος Μωϋσής ο Αιθίοπας.
Η Μαρία, η έκλυτη πόρνη της Αιγύπτου, θα μπορούσε και τω όντι, με τη Χάρη του Θεού, να γίνει η Αγία Μαρία Αιγυπτία, η διορατική, η εξαιρετικά σοφός, η καθαρά νύμφη του Χριστού.
Έτσι, όταν ο πρώτος στίχος του Ψαλμού 19 μας ευλογεί με τις λέξεις:
«Επακούσε σου Κύριος εν ημέρα θλίψεως,
Υπερσπίσαι σου το Όνομα του Θεού Ιακώβ»
είναι παρόμοιες με τις λέξεις, «Λάβτετε Πνεύμα Άγιο.» Όπως αναφέραμε παραπάνω, δεν λαμβάνουμε, τω όντι, δεν είναι δυνατόν να λάβουμε την Ουσία ή την Υπόσταση του Αγίου Πνεύματος, αλλά μπορούμε να λάβουμε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, στην πραγματικότα, ο Σωτήρας μας μας λέει εδώ: «Λάβετε τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος.»
Ομοίως, όταν ο ψαλμωδός λέει, «Υπερσπίσαι σου το Όνομα του Θεού Ιακώβ», εννοεί «η Δύναμη, η άκτιστη Χάρη, του Θεού του Ιακώβ να σε υπερασπίσει.»
Όπως έχουμε επισημάνει και αλλού, «το Όνομα του Θεού (η κυρία σημασία και το νόημά του και όχι τα έξωτερικά γράμματα και οι ήχοι του) είναι η θεϊκώς αποκεκαλυμμένη Αλήθεια περί Αυτού του ίδιου του Θεού, και όλες οι αποκαλύψεις του Θεού περί του εαυτού Του είναι η Δύναμη, η Ενέργεια, η Χάρη Του. Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, η Χάρη του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός (όχι η Ουσία Του, αλλά η Ενέργειά Του).[1] Ως εκ τούτου, με αυτή την έννοια πρέπει να εννοήσουμε το περίφημο ρητό του Αγ. Ιωάννου Κρονστάνδης ‟το Όνομα του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός.” Η έκφραση του Αγ. Κλήμεντος Ρώμης ότι «το Όνομα του Θεού έδωσε ύπαρξη σε όλη τη δημιουργία»[2] πρέπει επίσης να γίνεται αντιληπτή με αυτή την έννοια.
Αυτό, επίσης, είναι ακριβώς που ο προφήτης Δαβίδ λέει με τον ακόλουθο παραλληλισμό:
Και φοβηθήσονται τα έθνη το Όνομά Σου, Κύριε,
Και πάντες οι βασιλείς της γης την Δόξα Σου.
(Ψαλμός 101:15)
Το ίδιο ακριβώς, λέγει και ο Αγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας:
[Ιωάννην 17:11: «Πάτερ Ἅγιε, τήρησον αὐτοὺς ἐν τῷ Ὀνόματί Σου ᾧ δέδωκάς Μοι».] «Λέει ότι οι μαθητές Του θα πρέπει να φυλάσσονται στο Όνομα του Πατρός, δηλαδή, στη Δόξα και την Δύναμη της Θεότητας Του, έτσι ώστε να πρέπει να είναι έξω από τη δύναμη του εχθρού.»[3]
Ως εκ τούτου, όταν προφέρουμε το Όνομα του Θεού, όταν το γράφουμε ή το διαβάζουμε όταν το αποτύπωνουμε στο νου μας, αυτό είναι η δημιουργημένη όψη, που ανήκει στην ανθρώπινη ομιλία μας. Είναι μια λέξη, μια λεκτική εικόνα, ένα σύμβολο που δημιουργήθηκε. Αλλά η Αλήθεια, που περιέχεται και εκφράζεται σ’ αυτά τα δημιουργημένα ονόματα, η Αλήθεια αυτή που απαυγάζεται και απορρέει, απ’ αυτά τα ονόματα είναι αιώνια και άκτιστη, είτε το εκφράζουμε είτε όχι. Η Αλήθεια του Θεού, αυτή η Αλήθεια περί Θεού, όπως αποκάλυψε ο ίδιος ο Θεός, είναι το άκτιστο Όνομα του Θεού, είναι η Δόξα Του, η Δύναμη Του, η Μεγαλοσύνη Του, η Χάρη Του, κλπ. Αυτό είναι το Όνομα του Θεού, και η Εκκλησία το δοξάζει και το υμνεί από καταβολής κόσμου, και θα συνεχίζει να το μεγαλύνει εις τους απεράντους αιώνες. Όπως ο Άγ. Ιωάννης του Τομπόλσκ (+1715) το εκφράζει τόσο συνοπτικά.
«Οι εκλεκτοί του Θεού επιθυμούν πολύ όπως το Όνομα του Θεού, η Σοφία Του, η Δύναμη Του, το Έλεος και η Αλήθειά Του λατρεύεται με αγιοσύνη από όλα τα έθνη και τις φυλές, ούτως ότι όλοι οι λαοί (ως πλάσματα του ενός Θεού) να ζουν με ειρήνη και ομόνοια.»[4]
Το Όνομα του Θεού δεν είναι μόνο ένα κτιστό σύμβολο, όπως λένε μερικοί (αν και είναι κι αυτό), είναι, πιο σημαντικά, η άκτιστηστη Δύναμη και Χάρης του Θεού.
«Λάβεται Πνεύμα Άγιο.»
«Υπερσπίσαι σου το Όνομα του Θεού Ιακώβ.»



[1] « ἑκάστη Δύναμις ἢ Ἐνέργεια Αὐτός ἐστιν ὁ Θεός ». Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς, επιστολη προς τον ιωαννην γαβραν 13, στον Παναγιώτης Κ. Χρήστου, επιμελ., γρηγοριου του παλαμα συγγραματα, τόμ. 2 (Θεσσαλονίκη, 1966), σελ. 340.
[2] «τὸ ἀρχέγονον πάσης κτίσεως ὄνομά Σου.» Άγ. Κλήμης Ρώμης, επιστολη προσ κορινθιουσ αʹ 59.3.
[3] «… ἐν ὀνόματι τοῦ Πατρὸς χρῆναι λέγων τηρεῖσθαι τοὺς μαθητὰς, οἱονεὶ τὸ ἐν δόξῃ καὶ δυνάμει θεότητος, τῆς τοῦ κακοῦν ἐθέλοντος ἔξω γενέσθαι χειρὸς …». Άγ. Κύριλλος Αλεξανδρείας, εξηγησις εις το κατα ιωαννην ευαγγελιον 11.9 (επιμέλ. P.E. Pusey, Sancti patris nostri Cyrilli archiepiscopi Alexandrini: In D. Joannis evangelium: accedunt fragmenta varia necnon tractatus ad Tiberium diaconum duo (3 τόμοι, Oxonii: E Typographeo Clarendοniano, 1872), τόμ. 2, σελ. 714–715, http://nrs.harvard.edu/urn-3:hul.fig:002921833.
[4] Άγ. Ιωάννης (Μαξιμόβιτς) του Τσερνίγκοφ και του Τομπόλσκ, илиотропион, или сообразование человеческой воли с божественной волей (ηλιοτροπιον: συμφωνα με τη θεια θεληση) (1714), κεφ. 4, http://www.fatheralexander.org/booklets/russian/iliotropion.htm.

May 10, 2013

The Name of God in the Holy Scriptures: Acts of the Apostles

And Peter and John were going up at the same time to the temple, at the hour of the prayer, the ninth hour, and a certain man, being lame from the womb of his mother, was being carried, whom they were laying every day at the gate of the temple, called Beautiful, to ask a kindness from those entering into the temple, who, having seen Peter and John about to go into the temple, was begging to receive a kindness. And Peter, having looked steadfastly toward him with John, said, 'Look toward us;' and he was giving heed to them, looking to receive something from them; and Peter said, 'Silver and gold I have none, but what I have, that I give to thee; in the Name of Jesus Christ of Nazareth, rise up and be walking.' And having seized him by the right hand, he raised him up, and presently his feet and ankles were strengthened,and springing up, he stood, and was walking, and did enter with them into the temple, walking and springing, and praising God... Peter having seen, answered unto the people, 'Men, Israelites! why wonder ye at this? or on us why look ye so earnestly, as if by our own power or piety we have made him to walk? The God of Abraham, and of Isaac, and of Jacob, the God of our fathers, did glorify His child Jesus, whom ye delivered up, and denied him in the presence of Pilate, he having given judgment to release him, and ye the Holy and Righteous One did deny, and desired a man -- a murderer -- to be granted to you, and the Prince of the life ye did kill, whom God did raise out of the dead, of which we are witnesses; and on the faith of His Name, this one whom ye see and have known, His Name made strong, even the faith that is through Him did give to him this perfect soundness before you all.


Acts 3:1-17

May 8, 2013

Holy Fathers on the Name of God: St. John of Tobolsk



The chosen ones of God greatly desire that the Name of God, His Wisdom, Power, Mercy and Truth be venerated in holiness by all the nations and tribes, that all the peoples (as creatures of one God) should live in peace and concord.

St. John of Tobolsk, "In Accordance with the Divine Will," Chapter 4.

May 5, 2013

Letter of Holy Tsar-Martyr Nicholas to the Overseer of the Holy Synod V.K. Sabler


"On this Feast of Feasts, when the hearts of the faithful strive with love to God and to neighbor, my soul is grieved about the Athonite monastics, who have been deprived of the joy of communing the Holy Mysteries and of the consolation of attending the Church [services]. Let us forget the quarrel: it is not for us to judge about the Greatest of Holies – the Name of God, and by doing so to incur the wrath of the Lord on the Motherland; the trial must be cancelled, all monastics must be settled in different monasteries, they must receive back (following the example of metropolitan Flavian) their monastic habit and they should be allowed to serve [the divine services]."



Pascha, April 15, 1914

May 1, 2013

The Name of God in the Holy Scriptures: Prophet Ezekiel

And they went in among the nations, among which they went, and they profaned my holy Name, while it was said of them, These are the people of the Lord, and they came forth out of his land. But I spared them for the sake of my holy Name, which the house of Israel profaned among the nations, among whom they went. Therefore say to the house of Israel, Thus saith the Lord; I do not this, O house of Israel, for your sakes, but because of my holy Name, which ye have profaned among the nations, among whom ye went. And I will sanctify my great Name, which was profaned among the nations, which ye profaned in the midst of them; and the nations shall know that I am the Lord, when I am sanctified among you before their eyes.

Ezekiel, 36:20-23